Nieuw hier.....

Dawn liep over het schoolplein en zag nog niemand.
ze ging op een bankje zitten en geeuwde.
der kwamen steeds meer kinderen op het schoolplein.
ze glimlachte even en keek toen weer rond.
ze hoorde de vogels fluiten en zuchte....

Ook Giovanni kwam aanlopen .Hij was hier al geweest maar zat toen niet op de school .Er waren nog niet veel kinderen en dat vond hij fijn . De zon scheen op zijn gezicht waar een kleine piercing zichtbaar was . Op zijn arm stond een tribal tattoo die hij zelf had gezet .

Dawn keek een beetje verveeld om zich heen.
ze keek naar de jongen die op het plein kwam.
ze zuchte diep en keek wat naar der rokje.
ze zuchte diep en probeerde het weer.
deze keer lukte het ze kreeg een staart en 2 oortjes.
ze grinnikte en dacht het is me gelukt!!!

Giovanni zelf opende zijn hand en daar kwam een blauwe vlam uit . Hij glimlachte en keek weer voor zich uit .Hij sloot zijn ogen en voelde het vuur door heel zijn lijf . Zijn zwarte haar kreeg een blauwe tint door het vuur . Hij opende zijn ogen weer en keek naar de lucht .

Dawn geeuwde even en rekte zich uit.
ze stond op en keek naar der staart.
ze voelde aan der oortjes en ze grinnikte.
toen keek ze naar de jongen hij had opeens blauwe haar.
ze keek hem een beetje vaag aan en dacht hoe kan dat nou????.
ze zuchte diep en keek even om zich heen.....

De vlam verdween in zijn hand en hij stond op .Zijn haar zag weer pikzwart en hij keek naar zijn vuisten . Opeens schooten er een soort ijzere klauwen uit zijn knokels en hij keer er gefacineerd naar .Met die klauwen en zijn vlam kon hij heel veel doen . Hij had ooit al is een paar mensen geholpen met zijn krachten . Maar daarna gebruikte hij die niet meer .Daarom is hij naar hier gekomen .

Dawn geeuwde even en concentreerde zich.
opeens kreeg ze 2 vlijmscherpe klauwen.
ze grijnsde "wow" zei ze verbaasd.
ze verdwenen weer en ze concentreerde zich weer.
haar staart en oortjes verdwenen......

Hij hoorde het meisje en knikta als begroeting naar haar . Toen keek hij naar de lucht en sprong opeens zo hoog dat je hem amper zag .Hij lande weer op diezelfde plek .Dat is tof dacht hij .

Dawn keek naar hem en glimlachte terug.
toen zag ze hem springen schrok ze even.
"wow" ze grinnikte en concentreerde zich.
ze veranderde in een sierlijke zwarte kat.
ze sprong behendig op de bank en likte aan der pootje.
"heey dit is grappig" miauwde ze.

Hij keek haar aan en liep maar naar haar toe .Zijn klauwen trokken weg en hij zei "Ik ben Giovanni ." Hij stak zijn hand uit en glimlachte wat . Hij voelde nog steeds de tinteling van het vuur in zijn lichaam .

Dawn keek met haar kattenogen Giovanni aan.
ze glimlachte en concentreerde zich.
ze veranderde weer in een mens en der oortjes en staart verdwenen ook.
ze gaf hem een hand "ik ben Dawn" zei ze wat verlegen....

"Wel aangenaam Dawn "zei hij vriendelijk tegen haar . Hij glimlachte en keek naar de poort .Nog steeds niemand kwam binnen .Waren zij de enige kinderen die er oit zouden zitten .HIj keek weer naar Dawn .

Dawn geeuwde even en keek ook naar de poort.
ze zuchte diep "blijven wij de enigste ofzo???".
ze grinnikte en der staart en oortjes verschenen weer.
ze keek naar der staart en ze zwiepte er mee.
ze schoot in de lach en keek even naar Giovanni....

"Ik denk het wel "zei hij tegen haar .Het leek er toch zo op dus . Hij keek naar zijn armband en glimachte .De zon zakte stil weg maar het was nog licht genoeg . Om elkaar te kunnen zien .


(inspiloos)

Dawn keek naar Giovanni en glimlachte.
ze ging op het bankje zitten en geeuwde.
ze keek een beetje verveeld voor zich uit.
haar staart zwiepte en haar oortjes hingen slap.....

een meisje genaamd ashley kwam de poort uitgelopen. ze ging hijgend zitten en vloeket in zichzelf. ze moest echt nu snel wat drinken. ze pakte een waterflesje en een rietje daarmee dronk ze heel het flesje leeg. toen ze genoed gedronbken had merkte ze dat ze maar een anderhalve meter van het groeje stond dat bestond uit twee mensen. ze keek even vaag glimlachend op en ging zuchetnd zitten.

Dawn keek naar het meisje wat aan het hijgen was.
ze keek haar een beetje verbaasd aan.
toen ze vaag glimlachte wist ze dat er iets was.
ze liep rustig naar der toe en zei best verlegen "hoi ik ben Dawn".

"ashley" zei ze kort. ze was niet iemand om lange gesprekken meet te voeren. ze stond op en probeerde te glimlachen ze was hier nieuw en kende niemand. dus wist ze niet goed wat te doen. iedereen kende vast iedereen dus hield ze zich maar stil en keek verlegen voor zich uit.

Giovanni liep ook naar het meisje toe ."De naam is Giovanni voor vrienden Gio "zei hij vriendelijk tegen haar. Het blauwe vuur was in zijn ogen te zien net als de kleine sneetjes op zijn knokels . Hij glimlachte en keek naar beiden meisjesj .

Stassi kwam het schoolplein op gelopen en keek om zich heen.
ze sprong in de boom en keek in het rond en sprong er toen weer af.
ze geeuwde en zag 2 meisjes en een jongen.
ze glimlachte en liep er heen....

Gio zag het andere meisje en stelde zich voor "Ik ben Gio "zei hij vriendelijk tegen haar . Er waren tot nu toe nog maar 4 mensen op het schoolplein . Hij knikpte even met zijn vingers waardoor het blauwe vuur tevoorschijn kwam .Waar door het duister rond het groepje verdween .

Dawn keek naar Giovanni en zag het duister verdwijnen.
ze grinnikte en zag het meisje "ik ben Dawn".
ze keek weer naar Ashley "mooie naam trouwens".
ze glimlachte en rekte zich uit....

ashley glimlachte nu wat beter. ze keek grijnzend rond en liet haar tatoeage zien die ze al had bij haar geboorte het was een waterdruppel op haar schouder zelf vond ze hem best mooi en niu hoefde ze hem toch niet meer te verstoppen het was moeilijk om iedereen wijstemaken dat het maar een tatoeage was maar jhet was tot nu toe allemaal gelukt. ze zag in gio's ogen een blauwe glimp ze grijnzde en glimlachte nu nog gemeender.

Stassi keek naar het meisje en toen naar de jongen.
"aangenaam ik ben Stassi" ze liet een bloemetje groeien uit het gras.
ze grinnikte en liet er nog een paar groeien.
ze zuchte diep en keek in het rond.
ze zag de tatouage van Ashley "mooie tatouage" ze glimlachte....

"dankjewel heb ik al heel mijn leven het heeft met water te maken zo zijn mijn krachten ook" zei ze. ze was bets wel trots maar ze wilde niet opscheppen ze keek Dawn. "dankje" zei ze vriendelijk en staarde even naar de grond. er lagen tegels en ze ging er met haar voet over e voelde een waterbron onder haar voeten heel diep in de grond. ze zuchte, soms von,d ze haar krachten maar stom. maar ze leerde ermee leven.