Oefenen aan de zee

Céline keek vol pijn naar de grond.Ze had super veel pijn.
Ze voelde hoe het vuur dichterbij haar vlam kwam zodat
ze steeds zwakker en zwakker werd.

Uiteindelijk kwam Zelman bij de vlam maar omdat hij nog maar net wist dat hij vampier was en geen idee had van wat er gebeurde raakte zijn lichaam ineens overbelast. Hij kon de vlam niet eens houden. Het was nog veel teveel kracht voor hem. Ineens schoot er een schok van de vlam door zijn arm in zijn lichaam en hij schoot achteruit. Hij bleef bewusteloos liggen terwijl zijn hand bloedde. En de vlam ging weer rustig terug in Céline's lichaam.

Céline zakte even in en kneep haar ogen dicht,daarna opende ze haar ogen en keek rond.Ze zag Zelman liggen en stond op,ze was zwak maar kon gelukkig staan.Ze keek naar Zelman.Zou ze? Ze stapte naar hem toe en knielde bij hem neer.Ze binde wat rond zijn hand en goot wat water over zijn gezicht.Daarna stond ze weer recht en ging op een rots zitten,ze keek naar de zee.

Tasunke keek verwondert toen.Wat deed zij nou..Eerst haar vermoorden en dan nog helpen ook..Raar hoor..'Waarom help je hem ?'Zei hij.

Céline keek op en zuchtte
"zo ben ik...." ze keek naar de zee
Ze trilde nog van angst

Tasunke bood een hand aan.'Dan help ik jou maar even.' Zei hij.Hij keek naar Céline.Hij was duidelijk verliefd dat was zeker.

Céline keek hem raar aan,waarom een hand?
Ze zat gwn rustig op een rots
Ze zuchtte even en keek hem aan

Zelman werdt langzaam weer wakker. Hij voelde water op zijn gezicht en ging rechtop zitten. Hij schudde zijn hoofd en keek toen naar Céline en Tasunke. Hij stond langzaam op en draaide zich om. Hij herinnerde zich wat hij gedaan had. Weer een fout gemaakt in zijn leven. Hij kon net zo goed dood gaan. Er was toch niemand die het hem zou missen. Hij zuchtte diep en stond met zijn rug naar de twee. Zou hij hier nog blijven? Ach wat hij hier nog eigenlijk te zoeken.

Céline keek naar Zelman,komt hij niet aanvallen?
Wat zou er zijn? Ze stond op en liep voorzichtig naar hem
"euh Zelman?" ze bleef een eindje van hem voor het geval
dat hij der opnieuw zou aanvallen

Tasunke trok zijn hand terug en keek naar Céline.Hij ging zitten en tekende een hartje in het zand.Hij keek naar Céline en tekende er toen nog een hartje in en nog een en nog een.zo tekende hij allemaal kleine hartjes.

Zelman staarde voor zich uit en hoorde de stem van Céline. ''ja..?'' zei hij en keek niet op of om. Hij haalde een keer diep adem en had eigenlijk gewoon zin om weg te lopen. Hij had zich voor zijn gedrag geschaamd.

Céline kwam bij hem staan."er is wat met je he?" ze keek naar de zee.
Ze voelde de wind in haar haren en zuchtte even.
Ze keek terug naar Zelman.Er moest wat zijn,dat wist ze.

Tasunke keek naar Céline.nou ja ze moet het zelf weten eigenlijk,ik kan er niks over zeggen wat ze wel en niet moet doen.. Dacht hij.Hij keek naaar De zee,

Zelman keek naar de zee en zuchtte diep. ''ja ik kan je niet aanvallen, dat wil ik niet eens. En het probleem is dat ik pas net weet dat ik vampier ben, er staat veel te veel druk op me'' zei hij kortaf en snoof. Hij keek kort naar Tasunke. ''volgensmij vindt hij je leuk'' zei hij kort tegen Céline.

Céline keek even naar Tasunke en zuchtte.Ze had geen idee wat ze moest doen.
Ze vond Zelman zo leuk,ook al had hij der aangevallen.Het was vast zijn schuld
niet en ze had geen pijn meer.Ook de angst was weggegaan,ze keek naar de grond.
"weet ik...maar ik vind iemand anders leuk" ze zuchtte en voelde haar iets roder
worden.

Zelman zuchtte diep en keek toen uiteindelijk toch naar haar. ''wie dan?'' vroeg hij maar. Hij zag dat ze rood aan het worden was. Waarom werdt ze dat? Die persoon was hier toch niet? Of toch wel? Hij keek in het rond maar zag niemand. Langzaam aan begon hij te begrijpen wat er aan de hand was. Teminste dat dacht hij.

Céline slikte en durfde het neit te zeggen.Zou hij het al weten?
Ze keek even naar de zee en zweeg.Ze keek even naar hem en
dan naar Tasunke.Ze werd steeds roder als ze naar Zelman keek.
Ze keek snel naar de grond en lette neit op.

Zelman keek rustig naar haar en zag dat ze steeds roder werdt. Hij wist het nu wel zeker. Céline was gewoon op hem verliefd, dat kon niet anders. Zelman zuchtte en zweeg maar. Hij wist niet zo goed meer wat hij op dit moment moest zeggen.

Céline keek hem even aan,ze zag rood.
Hij vond haar vast niet leuk dacht ze.
Ze zuchtte even en ging zitten.Ze keek rond.
Ze keek maar wat naar de zee en zweeg

Zelman ging langzaam aan ook zitten. Hij staarde een tijdje naar de zee maar besloot even later toch maar iets te zeggen. Hij keek weer naar Céline en zag dat ze nog steeds rood was. ''Céline.. eh ben ik diegene die je leuk vindt?'' vroeg hij zacht.

Céline keek hem aan en keek in zijn ogen.
Ze knikte zacht en keek weer weg.
Ze was nog nooit zo verlegen geweest en ook niet zo rood.
Hij was zo stoer en cool!

Tasunke stond op en liep richting Magic School.Hij had geen zin in dat tortelduifjes gedoe.Vooral niet als het een meisje was waar hij ook verliefd op was.Tasunke liep verder met zijn rug naar hun toe hij had tranen in zijn ogen staan maar dat zag niemand.

Zelman keek haar vaagjes aan. ''maar ik heb je aangevallen enzo? Maakt je dat dan niks uit?'' vroeg hij verbaasd. Hij keek even naar Tasunke die weg liep en zuchtte diep. ''ja haat me maar..'' mompelde hij en snoof.

'Ik haat je niet..'Riep hij nog naar Zelman.Hij liep verder.Hij zal toch nooit echte liefde kennen Dacht hij.Hij keek nog naar Céline en liep toen weg.

Céline zuchtte en mompelde: "sorry Tasunke" ze keek naar Zelman."Ik weet dat je zo niet bent,anders had je me opnieuw aangevallen" ze keek in zijn ogen."het is gwn die stomme vlam"